It's raining rats and cockroaches

Hoi allemaal,

Maandagmiddag zijn we aangekomen in dit resort. Ons vervoer was o.a. door tricycles, voor de meesten van ons een heel leuke ervaring. We hebben in het resort een rijkelijk late lunch (15.30) gegeten, en dat was erg lekker. Later in de middag zijn we nog even de stad ingegaan om wat aankopen te doen. Omdat ondergetekende die dag jarig was, heeft ze cakejes gehaald. Daarvan bleek achteraf dat de helft niet te vreten was, maar ach. Het idee was goed. Eenmaal weer terug in het resort hebben we de verjaardag van mevrouw Vos gevierd (met vieze cakejes) en daarna deden we een mooie avondsluiting, geleid door Leni.
Vervolgens ging het een beetje bergafwaarts met het humeur en de emoties. Toen we bij elkaar zaten om wat te drinken, waren we er met het grootste deel van de groep over eens dat we dit resort absoluut geen prettige plek vonden. Dat gold niet alleen voor het hotel: ook het dorp gaf sommigen geen goed gevoel.

Waar het op neerkwam: we voelden ons hier niet prettig, sommigen van ons zelfs tamelijk onveilig. Concreet kwam dat door de hygiëne (er schieten 's avonds ratten over de vloer en er zitten net iets te veel mieren op de eettafel, en niet alleen daar), het feit dat bijna alles hier aan vervanging toe is, en de sfeer. De andere gasten hier zijn namelijk allemaal mannelijke 60-plussers, vergezeld door meisjes die hun kleindochter hadden kunnen zijn. In de volksmond heten ze DOM's (dirty old men). Blijkbaar is het de reputatie van deze tent dat je dingen die bijvoorbeeld in Nederland niet helemaal legaal zijn, hier ongestraft kunt doen. Ook stonken de meeste kamers naar een niet thuis te brengen geur, die we liever ook niet thuis wílden brengen. Tijdens het douchen hebben we regelmatig gezelschap van een kakkerlak.
Maurits en Wim hadden het geluk om een redelijk nette kamer te hebben. Waar de meesten van ons het over eens waren, was dat de sfeer die hier hangt in elk geval niet van God afkomstig is, en dat we ons hier niet oké voelen. Voor sommigen ging dat zelfs té ver: dat hier blijven haast geen optie was.

We hebben sterk overwogen om terug te gaan naar het veilige OMF, maar besloten om toch te blijven. We voelden dat we hier moesten zijn. De boten naar Mindoro waren uitgevallen vanwege de tyfoons, en dat is niet voor niets. We voelen het als Gods leiding dat we hier terecht zijn gekomen, en besloten om aan Zijn roeping gehoor te geven. Misschien kunnen we hier iets van Zijn liefde laten zien, juist aan mensen die in zo'n duisternis lijken te leven.

Na die eerste maandagavond en -nacht is het voor ons allen wat beter gegaan. Dinsdagochtend hebben we rustig aan gedaan en uitgeslapen, en 's middags zijn we naar de mall gegaan. Deze dag, woensdag, hebben we gespendeerd in de Ocean's Adventure, een soort dolfinarium. Ook hebben een aantal van ons een jetski gehuurd en met angstaanjagende snelheden de zee getrotseerd. Al die tijd heeft het veel geregend. Wat dat betreft hebben we het niet veel beter dan in Nederland ;-). Ondanks alles hebben we best van deze dagen kunnen genieten. Morgen gaan we weer terug naar het OMF-guesthouse in Quezon City (Metro Manila).

We willen u tot slot nog vragen om gebed. We zullen hier nog één nacht verblijven, waarvoor we bescherming nodig hebben. Ook gaan we de aankomende dagen afscheid nemen van de kerkleiders (donderdag) en de mensen die ons hier zo goed hebben begeleid: Ate Nona, Kuya TonTon en hun zoon Kuya Ken (vrijdag). Natuurlijk vliegen we zaterdagochtend vroeg al weer terug, en ook dat zal geen risicoloze reis zijn. Wilt u voor ons bidden?

Met een hartelijke groet,
Een heel erg fitte Timos en een iets minder fitte Ellen